Muzik çalıyor. Selman çalıyor. Asık çalıyor. Kucağıma kapandım. Kendimi kucakladım. İcime dondüm, ice doğru kat kat katlandım. Şarkının yüzümden geçerken bıraktığı izler görünsün istemedim. Oyle kolayca görülmesin. Kendi icimde nefessiz kaldım. Nefessiz yani, yani havasiz. Kendime açtığım alan, kapattığım yani, küçüktü, kucağımda nefes bitti. Kaldırdım basımı. Göğe bakalım! Çinladi icimde. Gök nerde? İcim icim, ne cok bicim, hep bicim biraz. İste boyle akıyor bilincim. "kulak ruhun penceresi"ymis. Bilmiyorum. İçiden sehirler geçeni anlardim, içimden şarkılar gecti. Duvardan gecen hayalet gibi şarkı içimden gecti. Bense duvar değilim.
1 Eylül 2012 Cumartesi
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder